نقشه های ۲D و تصاویر ۳D در GIS

GIS برای تجزیه و تحلیل داده های فضایی (نقشه های GIS ) دارای مجموعه ای جامع و فراگیر از ابزار تبدیل اطلاعات می باشد. یک سری از دستورات ویژه مانند Intersect tools, Buffer در زیر نشان داده شده اند که می توانند بر روی داده های  GIS (نقشه ها ) کاربرد داشته باشند.

می توان اشاره کرد که از هر یک از خروجی های geoprocessing می توان به عنوان ورودی در مراحل بعدی انجام پروژه استفاده کرد؛و در نهایت به نتایج جدیدی که در عملگرهای بعدی بسیار پرکاربرد می باشد، دسترسی پیدا کنیم.

یکی از عناصر کلیدی GIS این است که به شما این امکان را می دهد تا نتایج منطقی و معمولی را که از کارتان بدست آورده اید به صورت یک زنجیره ی بهم پیوسته و متحد درآورید. بدین وسیله شما می توانید با ارائه ی یک مدل مناسب، یک تحلیل فضایی و پردازش خودکار اطلاعات را فراهم کنید.

سیستم های مختصاتی نقشه های  GIS و زمین مرجع

 زمین مرجع نمودن (georefrencing) در مورد استفاده از مختصات نقشه های GIS برای اختصاص موقعیت ها و مکان های فضایی به ترکیب نقشه ها می باشد. همه ی عناصر موجود در لایه ها و سطوح نقشه های GIS دارای یک موقعیت جغرافیایی خاص با حدود و اندازه ی مشخص می باشند، که این امکان را به ما می دهند تا بتوانیم بر روی سطح زمین یاحتی نزدیک سطح زمین آن ها را مشخص نماییم.

توصیف مکان دقیق و صحیح و همچنین فرم و شکل ترکیب ها؛ به یک ساختار مختصاتی احتیاج دارد که موقعیت واقعی (real-world) را مشخص کند. سیستم مختصات جغرافیایی به عنوان ابزاری برای اختصاص موقعیت جغرافیایی به موضوعات و اشیاء مورد استفاده قرار می گیرد.

سیستم مختصات جهانی عرض جغرافیایی- طول جغرافیایی یکی از همین ساختارها است.مورد دیگری که می توان نام برد سیستم مختصات Cartesian یا مسطحاتی می باشد که از همان ساختار جهانی برگرفته شده است.

چگونگی کار کردن GIS بر روی نقشه ها

نقشه های GIS بوسیله خطوط شبکه ای مشخص، خانه های مشبک و شطرنجی و یا به صورت Tic Marks ها در موقعیت های مختلف زمین، مکان های مورد نظر را در سطح زمین نشان می دهند.البته این ترسیم موقعیت ها هم در مقیاس عرض جغرافیایی- طول جغرافیایی، و هم در پروژه های سیستم مختصاتی همچون UTM خواهند بود.

عناصر جغرافیایی که شامل سطوح مختلف نقشه های GIS می شوند، در رسته های خاص ( که یکی از آن ها بالاترین می باشد) برای تعیین حدود و وسعت نقشه های معین شده، ترسیم می شوند.

مجموعه داده های GIS، دارای موقعیت های خاصی می باشند،که به همراه سیستم مختصات جهانی یا مسطحاتی، اشکال و موقعیت های جغرافیایی را ضبط و ذخیره می کنند. بدین صورت، لایه های چندگانه داده های GIS می توانند پوششی بر روی تمام سطوح زمین داشته باشند.

استفاده از عرض و طول جغرافیایی در نقشه های GIS

یکی از راه هایی که می توان بوسیله آن موقعیت مکان های جغرافیایی را بر روی سطح زمین توصیف کرد این است که از اندازه گیری کروی طول و عرض جغرافیایی در نقشه های GIS استفاده کنیم. این مقیاسی است با زاویه مشخص ( در حالت درجه) که از مرکز زمین شروع شده و تا نقطه مشخص شده ای بر روی زمین ادامه پیدا می کند. این نوع سیستم مرجعی مختصات،معمولاً به سیستم مختصات جغرافیایی بر می گردد.

در این حالت طول جغرافیایی، زوایا را در مسیر شرق و غرب اندازه گیری میکند. بر اساس مقیاس طول جغرافیایی بطور متداول بر روی خط نصف النهار اولیه می باشد، خطی که بصورت خیالی و تصوری از قطب شمال امتداد پیدا می کند و از انگلستان- گرینویچ می گذرد و به قطب جنوب می رسد.

زاویه ی این طول جغرافیایی صفر خواهد بود و در سمت غرب این خط بطور معمول بصورت طول جغرافیایی منفی مد نظر قرار گرفته می شود و سمت مشرق به صورت مثبت خواهد بود. بطور مثال لس آنجلس – کالیفرنیا حدوداً مثبت ۳۳ درجه -۵۶ دقیقه عرض جغرافیایی و منفی ۱۱۸ درجه -۲۴ دقیقه طول جغرافیایی خواهد بود.

تحلیل GIS بر روی نقشه های جغرافیایی

اگر چه طول و عرض جغرافیایی در نقشه های GIS می توانند موقعیت دقیق مکان ها را در سطح جهان بیان کنند اما آنها نمی توانند واحدها ی یکنواختی از اندازه گیری برای طول و فاصله را بیان کنند. تنها در خط استوا است که فاصله نشان داده شده، با یک درجه از طول جغرافیایی، فاصله ی عرض جغرافیایی آن را هم یک درجه تخمین خواهد زد.

این امر به این دلیل است که خط  استوا تنها خط موازی است که به بزرگی و طولی همچون خط نصف النهار می باشد. دوایر با شعاع های یکسان بر روی کره زمین، دوایر کبیر نامیده می شوند. خط استوا و همه ی نصف النهارها از جمله دوایر کبیر هستند.

در بالا و پایین خط استوا، دوایری موازی عرض جغرافیایی در نظر گرفته شده است که، تدریجاً کوچک می شوند تا زمانی که به یک نقطه ی تک و انفرادی در قطب جنوب و یا شمال برسند، یعنی در همان نقاطی که خطوط نصف النهار با هم تقارب پیدا می کند. در زمانی که خط نصف النهار در دو طرف قطب تقارب پیدا می کنند، فاصله ها بوسیله ی یک درجه از طول جغرافیایی که به صفر نزدیک شده باشد، نشان داده می شود.

میزان دقت طول و عرض جغرافیای در یافتن مکان ها

درClark 1860 spheroid یک درجه از طول جغرافیایی در خط استوا برابر است با ۳۲۱/۱۱۱ کیلومتر و هنگامی که در ۶۰ درجه عرض جغرافیایی قرار دارد تنها ۸۰۲/۵۵ کیلومتر می باشد. تا زمانی که درجه عرض جغرافیایی و طول جغرافیایی دارای اندازه ی استانداردی نباشند، شما نمی توانید فاصله ها و مکان ها را بصورت دقیق اندازه گیری کنید و یا همچنین اطلاعات را بصورت نقشه های مسطح بر روی کامپیوتر نشان دهید.

استفاده از چند تحلیل GIS(ونه همه ی آنها) بر روی نقشه های کاربردی معمولاً به ساختار سطح مختصاتی احتیاج دارد، که این امور بوسیله ی سیستم پروژه ای مختصات فراهم می شود. همچنین،تعدادی از الگوریتم ها که برای عملکردهای فضایی کاربرد دارند به عنوان رفتار هندسی درسیستم مختصات جغرافیایی یا کروی به حساب می آیند.

برای اطلاع از قیمت پمپ کارواش کلیک کنید